De 21-jarige Marie Vinck debuteerde reeds op tienjarige leeftijd in de succesvolle tv-serie ‘Moeder, Waarom Leven Wij?’. Later trad ze nog op in producties als ‘Blazen Tot Honderd’ en ‘Kaas’. In 2004 breekt Marie Vinck definitief door als actrice met haar verbluffende vertolking in ‘De Kus’, geregisseerd door haar eveneens acterende moeder Hilde Van Mieghem. Reden genoeg voor een gesprekje met dit sympathieke, jonge natuurtalent.
Je vertolking in ‘De Kus’ heeft heel wat teweeggebracht. In oktober won Marie Vinck op het EuropaCinema Festival de Platinum Award voor beste actrice en recentelijk werd je genomineerd voor Shooting Stars 2005. Had je dit van tevoren al een beetje verwacht?
Marie Vinck: Nee, totaal niet. Mijn mama heeft wel altijd gezegd dat het niet niks is wat ik deed, dat zoiets altijd gevolgen met zich meebrengt. Wie weet? Misschien zou er heel wat media-aandacht komen, maar ik wilde er van tevoren liefst niet teveel van verwachten. Ik liet het liefst alles op me afkomen en dan zou ik wel zien hoe het zou uitdraaien.
Je hebt je prijs in Italië eigenhandig in ontvangst genomen. Een spannend moment?
Marie Vinck: Goh, het was heel de tijd spannend gedurende het festival. We hebben dan nog veel andere competitiefilms gezien om te vergelijken en dat was wel leuk. Het probleem was echter dat er de dag zelf ergens een perslek moet geweest zijn over wie er ging winnen. Zo kreeg ik op de dag van de uitreiking een telefoontje met een felicitatie, terwijl ikzelf nog niet wist dat ik ging winnen. Ik was uiteraard erg blij, maar alle spanning bij het afroepen van de winnares was natuurlijk volledig verdwenen.
Op tienjarige leeftijd zat je al in ‘Moeder, Waarom Leven Wij?’. Had je toen al de ambities om actrice te worden?
Marie Vinck: Ik ben eigenlijk nooit echt gebeten geweest door het acteren. Ik vond het altijd wel leuk, maar toch had ik vaak op voorhand een weigerachtige houding. Ik wilde het liefst van al gewoon naar school gaan, zoals iedereen en me er zeker niet teveel mee bezig houden. Natuurlijk zat ik sowieso in een andere situatie dan de meeste kinderen. Mijn moeder was uiteraard zelf actrice, dus was voor mij de link ook erg makkelijk gelegd. Maar het is pas sinds ‘De Kus’ dat ik de smaak van het acteren echt te pakken heb gekregen.
In de film zit een nogal pittige ‘vechtscène’ tussen jouw personage en het personage van je moeder. Hoe ervaar je zo’n scène?
Marie Vinck: Zoiets is natuurlijk erg raar, vooral omdat we zelf zo’n goeie relatie hebben. Langs de andere kant was dat natuurlijk ook wel een pluspunt, op die manier bleef het allemaal ver weg van ons en was het veel afstandelijker. Uiteindelijk waren die klopscènes niet zo hard, omdat we gewoon bleven acteren. Het was geen werkelijkheid. Hoewel die opnamedagen niet al te gemakkelijk waren, hebben we er ook erg veel mee gelachen om ze te relativeren.
Hoe zou je je personage het best omschrijven?
Marie Vinck: Het is een meisje met veel dromen, dat jammerlijk wordt onderdrukt en thuis niet de liefde vindt die ze nodig heeft. Daardoor is ze erg wanhopig en gaat ze die liefde uiteraard op andere plaatsen zoeken, waardoor ze door haar naïviteit in allerlei vallen trapt.
Hoe verklaar je evenwel de ommezwaai in de laatste twintig minuten, wanneer je personage zelf haar duivels ontbindt en enkele listige plannen op touw zet?
Marie Vinck: Dat komt eigenlijk voort uit een soort shockeffect. Er is die verkrachting, dan zijn er haar onbegrijpende ouders; ze is gewoon op het punt gekomen dat het haar allemaal teveel wordt en dat ze er genoeg van heeft. ‘Foert aan de wereld, ik ga er zelf voor gaan!’, denkt ze. Ze beseft ook dat ze alles zelf moet doen en dat ze van niemand hulp moet verwachten.
Zijn er raakpunten tussen je personage en jezelf?
Marie Vinck: Eigenlijk niet. Het is echt een heel ander meisje. Ik heb uiteraard wel de liefde gekregen die ik nodig had, ik ben gelukkig ook niet zo naïef en ben veel minder gepassioneerd. Eigenlijk is zij een erg ongelukkig meisje en ik ben gelukkig. Dus neen, er zijn geen raakpunten.
In de film zitten ook enkele dans- en balletscènes, twee kunsten die je blijkbaar prima beheerst.
Marie Vinck: Ik heb het eigenlijk heel m’n leven al gedaan. Ik ben al heel vroeg begonnen met klassiek ballet. Dat was ook iets typisch van mij en daarom heeft mama dat ook gekozen voor het personage. Maar ik ben er bijvoorbeeld dan ook weer niet zo door gepassioneerd dat ik er m’n beroep van zou willen maken. Ik denk trouwens dat die mensen een erg hard leven leiden. Het zou niet meteen iets voor mij zijn.
Hoe verliep de samenwerking met Jan Decleir?
Marie Vinck: Heel goed. Ik kende hem natuurlijk al van toen ik nog klein was. Jan Decleir was voor mij niet enkel de goede acteur tegenover wie ik iets te bewijzen had. Hij was vroeger ook al bij ons thuis geweest. Niettemin was ik er bijvoorbeeld wel zenuwachtig voor om alleen met hem scènes te spelen. Maar hij is eigenlijk een heel zachtaardige en lieve man. Hij houdt zich ook erg terzijde en doet erg z’n best om de jonge acteurs op hun gemak te stellen.
Welke scène vond je het leukst om te acteren?
Marie Vinck: Moeilijke vraag. Ik denk die scène op het laatste waarin ik die baksteen in Vic z’n gezicht mag slaan. Zoiets maak je zelf nooit mee, het is zo nep en net daarom is het zo plezant om zoiets te spelen. Bovendien is het ook een uitdaging om het dan zo echt mogelijk te laten lijken.
’De Kus’ zal je ongetwijfeld heel wat bekendheid opleveren bij het grote publiek. Merk je daar al veel van? Word je op straat aangesproken?
Marie Vinck: Ik merk het wel, ja. Ik word niet vaak aangesproken, maar ik merk bijvoorbeeld wel dat er mensen voorbijlopen en me wat langer nakijken of onderling beginnen te vezelen en giechelen (lacht). Eigenlijk vind ik dat heel raar, want ik ben gewoon om anoniem over straat te lopen. Ik zal blij zijn als het allemaal al terug wat vergeten is. Maar ik heb in elk geval nog geen vervelende reacties gekregen of zo.
Zou je voor een mooie rol bloot gaan in een film?
Marie Vinck: Goh, als het functioneel bloot is, heb ik geen problemen met een naakt scene. Ik ben niet preuts en hoef me niet te schamen voor mijn lichaam en mijn borsten.
Wat biedt de toekomst?
Marie Vinck: Volgend jaar speel ik naakt mee in de tv-serie ‘Onder De Wolken’, geregisseerd door Stijn Coninx. Voor de rest wil ik liever rustig mijn studies afwerken. Ik zit in m’n laatste jaar en ben dus nu druk bezig aan mijn thesis. We zien wel wat de toekomst brengt.
